هرگاه دو یا چند نفر با یکدیگر اتفاق نظر داشته باشند و مهمات و مشکلات امور را با تشریک مساعی حل و فصل کنند در چنین مواردی گفته می شود جیک و بوکشان درست است و یا به اصطلاح دیگر می گویند جیک وبوکشان یکی است یعنی قبلا توافق کردند و می دانند چه می کنند. گاهی هم گفته می‌شود"جیک و پیک" که نادرست است.
فن ماده تاریخ سازی و زیبایی های آن:
فن ماده تاریخ سازی و زیبایی های آن: نویسنده : بهمن بنی هاشمی
شاید شما تا به حال (عبارت ماده ) تاریخ را شنیده و یا با آن آشنایی کامل داشته باشید امّا اگر این لغت را در لغتنامۀ دهخدا جست وجو کنیم به این توضیحات برمیخوریم که : ” ماده تاریخ آنستکه مجموع حروف بیت یا مصراع یا عبارتی به حساب ابجد با تاریخ واقعه ای تطبیق کند “
واما ماده تاریخ یکی از صنایع شعری و همچنین یکی از نمونه های استفادۀ تاریخ از واژه ها برای ثبت تاریخ یک واقعه می باشد . ماده تاریخ نویسی را همانند نقاشی و موسیقی و… یکی از صنایع مستظرفه به حساب آورده اند. استاد ماده تاریخ نویس و یا شاعر دانای این فن با استفاده از عدد وشمارۀ
چون بلبل مست راه در بستان یافت
مجموعه ای می بایست... : مجموعه ای از روح و جان لازم است که در خود هم عشق و بندگی خداوند را به طور کامل داشته باشد و هم دانش و شناخت را، تا بتواند بار امانت الهی ( عشق ) را مردانه و عاشقانه با تمام وجودش حمل کند.
«شاهنامه آخرش خوشه» از معروف‌ترین ضرب‌المثل‌های فارسی است. اما این سؤال پیش می‌آید که با وجود پایان تلخ و شکست ایرانیان از اعراب در پایان «شاهنامه»، چرا این ضرب‌المثل در بین مردم رواج یافته است؟
لف و نشر و انواع آن
«لف » در لغت به معنای پیچیدن و تا کردن است و «نشر» به معنای باز کردن و گستردن. در اصطلاح بدیع، لف و نشر عبارت از این است که یک یا چند واژه در قسمتی از سخن (عموماً مصراع، یا بیت) ذکر می‌شود و در قسمت بعدی (مصراع یا بیت بعدی) واژگان مربوط به آنها آورده می‌شود، به نحوی که می‌توان دو به دو این واژه‌ها را به هم مربوط کرد. به کلماتی که ابتدا ذکر می‌شود لف، و کلماتی که به آنها مربوط می‌شود، نشر می‌گویند؛ برای مثال:
فغان زجغد جنگل و مُرغوای او که تا ابد بریده باد نای او
بریده باد نای او تا ابد گسسته و شکسته، پروپای او
شرح ۱۰ اصطلاح مهم عروضی:
۱-مقبوض ۲-اخرب ۳-مطوی ۴-مکشوف ۵-مخبون ۶-مکفوف ۷-محذوف ۸-مشکول ۹-منحور۱۰- مجبوب
۱- مقبوض: تبدیل رکن مفاعیلن به مفاعلن(یعنی تبدیل هجای بلند سوم(هجای ماقبل آخر) به هجای کوتاه
سابقا معتقد بودند که غذا و خوراک تمساح به وسیله اشک چشم تامین می شود.
بدین طریق که هنگام گرسنگی به ساحل می رود و
مانند جسد بی جانی ساعت ها متمادی بر روی شکم دراز می کشد.
در این موقع اشک لزج و مسموم کننده ای از چشمانش خارج می شود
که حیوانات و حشرات هوایی به طمع تغذیه بر روی آن می نشینند.
پیداست که سموم اشک تمساح آنها را از پای در می آورد.
فرضا نیمه جان هم بشنود و قصد فرار کنند به علت لزج بودن اشک تمساح نمی توانند
از آن دام گسترده نجات یابند. خلاصه هربار که مقدار کافی حیوان وحشره در دام اشک تمساح افتند،
تمساح پوزه ای جنبانیده به یک حمله آنها را بلع می کند و مجددا برای شکار کردن طعمه های دیگر اشک می ریزد.
