معنی درس غزل شکسپیر

معنی و بررسی شعر شکسپیر
 مضمون درس : ستایش جوانی وعمر و توصیف قدرت و شاعری خود

لغات)

 فرجام: نهایت ، سرانجام

 خسوف : پنهان شدن و قرار گرفتن زمین میان ماه وخورشید

 کژخیم: بدرفتار

 موهبت: بخشش

 فرٌه : شکوه

 زنهار: امان وپناه

 دهر:روزگار

آرایه) عمر به امواج و پایان عمر به شنزار ساحل تشبیه شده است

 شخصیت بخشی به ولادت

 خسوف: استعاره ازحوادث ناگوار

 گوهر نادر استعاره ازجوانی و عمر

 داس دروگر وقت : اضافه ی تشبیهی

 دست جفا پیشه دهد : اضافه ی استعاری

 همانند امواج که به شنزار ساحل راه می جویند ، دقایق عمر ما نیزبه سوی فرجام خویش می شتابد :

معنی):  لحظات عمربه سوی پایان خود می روند همانند موج ها که به کناره ساحل می روند.

  دقیقه ها به یکدیگر جای می سپارند ودر کشاکشی پیاپی ازهم پیشی می جویند.

معنی) لحظات عمر جای خودرابه دیگری می دهند و از هم دیگر سبقت می گیرند .

 ولادت که روزگاری ازگوهر نور بود، به سوی بلوغ می خزد وآنگاه که تاج برسرش نهادند ، خسوفهای کژخیم شکوهش را به ستیز برمی خیزند:

معنی) ولادت وکودکی که ازنور وپاکی بود به بلوغ نزدیک می شود و آنگاه قدرت و نیرو می یابد حوادث ناگوار شکوه جوانی راتهدید می کنند .

 زمان که بخشنده بود موهبت های خویش را تباه می سازد. آری زمان فرّه جوانی را می پژمرد.

معنی) روزگار بخشنده، بخشش های خود را از بین می برد. آری روزگار شکوه جوانی را پژمرده می کند.

 بر ابروان زیبا شیارهای موازی درمی افکند وگوهرهای نادر طبیعت رادرکام می کشد :

معنی) گذشت روزگار زیبای جوانی را پرچین وچروک می کند وجوانی وجلوه های زیبا را درخود فرو می برد .

 

 ازگزند دانست دروگر وقت هیچ رویانده را زنهار نیست، مگر ترانه ی من که در روزگار نامده برجای می ماند، تا به ناخواست ، دست جفا پیشه ی دهر ، ارج تو را می ستاد :

معنی) هیچ موجود زنده ای از آسیب زمان در امان نیست مگر شعر من که  درآینده برجای می ماند تا برخلاف خواست روزگار ،‌درآینده بزرگ تری ستایش کند