معنی شعر تاگور از ادبیات 3

🔑🔑🔑💡💡معنی شعر تاگور

لغات) سخره: مسخره کردن

مکافات: مجازات

 فانوس: چراغ

 کاریز: قنات

* خدایا/آنان که همه چیز دارند/مگر تو را /به سخره می گیرند/آنان را/که هیچ ندارند/مگر تو را:

معنی)  خداوندا کسانی که جز تو همه چیز دارند مسخره می کنند کسانی را که جز تو کسی ندارند.

* هر کودکی / بااین پیام/به دنیا می آید/که خدا / هنوز/ ازانسان نومید نیست

معنی)  هر انسانی با این پیام زاده می شود که خداوند هنوز از انسان ناامید و مأیوس نشده است.

* خدا به انسان می گوید:/شفاعت می دهم/از این رو که آسیبت می رسانم /دوستت دارم/از این رو که مکافات می کنم:

معنی) خدا به انسان می گوید از سر دوستی به تو آسیب می رسانم وشفایت می دهم بلا بر سرت می آورم چون دوستت دارم(درد و درمان هر دو از خداست).

 

* آنان که فانوسشان را/بر پشت می برند/سایه هاشان پیش پایشان می افتد

معنی) کسانی که به دیگران نور وبهره نمی دهند و خیرشان به کسی نمی رسد اول خود گرفتار تاریکی می شوند نیز آنان که حقیقت را انکار می کنند خود دچار گمراهی می شوند.

 

* ماه روشنی اش را /درسراسر آسمان/می پراکند/و لکه های سیاهش را برای خود نگه می دارد

معنی) آنان که نور و روشنی به دیگران می دهند (اهل ایثارند)رنج و بلا را برای خود نگه میدارند.

* کاریز خوش دارد خیال کند/که رودها/تنها برای این هستند/که به او آب برسانند.

معنی) انسان های سودجو گمان می کنندکه همه چیز برای آنها خلق شده است.

* خدا /نه برای خورشید/و نه برای زمین/بلکه برای گل هایی که برایمان می فرستد/چشم به راه پاسخ است.

معنی) خداوند در قبال مهر ومحبت هایی که به ما می کند منتظر شکر و سپاس ماست.