درباره سپیده کاشانی

زندگی نامه سپیده کاشانی ( برگرفته از سایت انجمن مفاخر فرهنگی )
سرور اعظم باکوچی معروف به سپیده کاشانی در  1315 هـ .ش در کاشان متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان «هفده دی» و دوره متوسطه را در دبیرستان «شاهدخت»  گذرانید. سپس به تهران مهاجرت کرد. چون پدر ومادرش به شعر علاقه‌مند بودند، او نیز از اوان کودکی با  اشعار شعرای متقدم چون حافظ ، سعدی و مولانا آشنا شد و  بیش از همه تحت تأثیر حافظ قرار گرفت . از آنجا که از همان ایام با قرآن کریم مأنوس بود و به رسول اکرم(ص) نیز  ارادت داشت ، هنگامی که به سرودن شعر روی آورد، این انس و الفت را در اشعارش هویدا ساخت.  اعتقاد و ایمان راسخ به نجابت و عفاف که در سایه تعالیم اسلامی به دست آورده بود، موجب شد که در دوران بی بند و باری و لجام گسیختگی نظام طاغوت، از مشاهده آن اوضاع  سخت آزرده‌خاطر و غمگین گردد تا آنجا که در برخی از اشعار خود به شکوه و شکایت از اوضاع زمانه بپردازد. با اوج گیری مبارزات امام خمینی (ره) بر ضد رژیم ستم شاهی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی، سپیده  کاشانی  به عنوان یک زن مسلمان و انقلابی قدم به میدان نهاد و در فعالیت‌های سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی و ادبی شرکت کرد و به تبیین و ترویج معارف اسلامی، ارزش‌ها و اهداف انقلاب اسلامی پرداخت. او بارها در جبهه حق علیه باطل حضور یافت و ضمن تشویق فرزندان و برادران رزمنده‌اش، حماسه جاویدان آنان را سرمایه بیان خود کرد و نخستین آثار ادبیات مقاومت پایداری و جهاد و شهادت را در شعر انقلاب به بار نشاند . از آنجا که اشعار سپیده کاشانی سراسر از ایمان، ایثار، جهاد، حماسه، مقاومت، فداکاری، عشق به خدا، صداقت، پاکی و ستیز با دشمن دین است ، می‌توان آن را یکی از راه‌های شناخت برخی از زوایای تاریخ جنگ تحمیلی برشمرد. او افزون بر اشعاری که در باب جنگ و شهادت سروده است، ده‌ها شعر حماسی و عاطفی نیز در کارنامه خود  دارد. یادداشت‌هایی از دو سفر به جنوب  با نام « خرمشهر از اسارت تا رهایی» را نیز در کارنامه فعالیت فرهنگی خود به ثبت رسانده است. کاشانی مدتی نیز عضو «شورای شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی»  و «شورای شعر بنیاد فرهنگی 15 خرداد» بود. این شاعر معاصر انقلابی سرانجام در 12 بهمن ماه1371هـ .ش  در انگلستان درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. از این شاعر برجسته آثار متعددی باقی مانده است که از آن جمله می‌توان به «پروانه‌های شب»، «هزار دامن گل سرخ»، «سخن آشنا»، «آنان که بقا را در بلا دیدند» و «گزیده آثار» اشاره کرد.